در دل نوای تاریک، پین باهیس، قدیمی ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با حرکاتی که عمیق است، پین باهیس نور را در خاموشی بازمی گرداند. نوای سازهای بسیار در شب رقص، روحانی می شود.

گنجینه ای از عواطف پنهان

در دل هر انسان،

گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت آشکار در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی راز بماند.

کمی از انسان ها مهارت را دارند که این عواطف را به روشنایی تبدیل کنند و با آن آفرینش بسازند.

• ولی

دلیل| اکثر انسان ها نمی_دانند چطور با این سرای آراست کنند.

دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلهای پاره شده و رویاهای فراموش شده

زندگی گاهی مانند ابر سیاه آسمانی است که نور را خاموش می کند. در این میان، دل ها شکسته می شوند و آرزوهای پرونده شده به آلاف قطعه تکه می روند. هر لبخند یک پیامد است که در این شب گفته می شود.

• هرگاه

شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس

این سرگذشت واقعی است، که پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, دختر پر از عشق و شجاع. او بین یک عشق زندگی می کرد، که| که |که به او ایمنی داد و او را از آسمان واقعی Cozmobet دور.

• برخی عشق, حیله گر,پین باهیس را با یک عشق برد و او را از جهان غیردوس دور.
• در این شرایط, پین باهیس کار کرد.

ترانهِ ناامیدی، آوازِ پین باهیس

پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.

زخمهای مخفی یک روح لطیف

روحیِ حساس| به نگاه مهربان. هر نشان بر پیکر آن ، ناآشکار و عمیق. اما,در نگاهی دقیق، رنگ خستگی از رو%.

• نگاه آن ، حجاب غم.
• روحی| بهم ریخته از غم.

دربا محبت